Więcej Ruch Księżyca wokół Ziemi Orbita Księżyca w ruchu obiegowym wokół ziemi jest orbitą eliptyczną. Średnia odległość między tymi ciałami wynosi 384, 4 tys. km i zmienia się od 363, 3 tys. km (perygeum) do 405, 5 tys. km (apogeum). Okres obiegu wynosi około 27 dni 7 godzin i 43 minuty. Jest to tzw. miesiąc syderyczny (gwiazdowy), czyli okres pomiędzy 2 kolejn... Fazy Księżyca Księżyc podobnie jak Ziemia nie jest źródłem promieniowania w zakresie długości fali widzialnej przez człowieka. Światło, które dociera do nas od jego tarczy jest więc odbitym światłem słonecznym. Słońce oświetla tylko połowę powierzchni Księżyca. To jaką część tarczy słonecznej obserwujemy z powierzchni Ziemi... Zaćmienia Księżyca i zaćmienie Słońca - definicja, przyczyny W sytuacji, kiedy Słońce, Ziemia i Księżyc ustawione są wzdłuż 1 linii występują zaćmienia Słońca i zaćmienia Księżyca. Ma to miejsce wtedy, gdy Księżyc znajduje się w węzłach swojej okołoziemskiej orbity, tzn. przecina się ona z płaszczyzną ekliptyki.
Straty ciepła mozna pominąć. Określanie wieku i połowy na przykładzie dat z historii starożytnej Uzupełnij zdania wpisując odpowiedni wiek i połowę. 1. W.......... (313 n. e. ) został wydany edykt mediolański, który zagwarantował wolność wyznania w Cesarstwie Rzymskim. 2. (44 p. n. ) zamordowano Juliusza Cezara. 3. Konflikt zbrojny pomiędzy Atenami a Spartą, nazywany II wojną peloponeską, rozegrał się w..... Więcej
Treści społeczności są dostępne na podstawie licencji CC-BY-SA, o ile nie zaznaczono inaczej.
Galileusz po kilku dniach obserwacji spostrzegł, że obiekty te orbitują wokół Jowisza. Christiaan Huygens, odkrywca Tytana, był pierwszym naukowcem używającym terminu księżyc dla takich obiektów, nazywając go " Titan Luna Saturni ", czyli " Tytan księżyc Saturna ". Zostały również odkryte inne księżyce Saturna, jednak termin ten został zastąpiony. Giovanni Cassini określał odkryte ciała niebieskie jako planety (z fr. Planetes), ale najczęściej stosowano pojęcie satelity (z łac. satelles, co oznacza strażnika lub towarzysza). W 1957 roku podjęte badania sztucznego obiektu Sputnik stworzyło potrzebę nowej terminologii. Uregulowano w ten sposób pojęcia naturalnego i sztucznego satelity, w czasopismach popularnonaukowych często stosuje się zamiennie pojęcia naturalnego satelity z księżycem. Poczynione debaty na temat precyzyjnej definicji księżyca w ostatnich latach przybrały na sile. Ta dyskusja jest spowodowana obecnością systemu, gdzie różnica masy pomiędzy większym obiektem a jego satelitą nie jest tak wyraźna, jak w bardziej typowych systemach.
Trzecia wersja mówiła, że Ziemia i Księżyc utworzyły się oddzielnie mniej więcej w tym samym czasie i w tej samej odległości od Słońca. Różnice w składzie chemicznym Księżyca i Ziemi wydawały się świadczyć o tym, że ciała te nigdy nie były fizycznie ze sobą powiązane. Jednak prawdziwa okazała się czwarta teoria tzw. hipoteza gigantycznego zderzenia. Podczas tworzenia się znanych dziś planet, działo wielkości Marsa uderzyło pod małym kątem w jeszcze młodą Ziemię. Lżejsze materiały ze skorupy ziemskiej zostały rozpryskane i utworzyły pierścień gruzu otaczający planetę. Zachowane zostało jednak całe żelazne jądro. Z dużego fragmentu pierścienia mógł powstać Księżyc. wg jednej z hipotez Księżyc zderzył się z innym obiektem we wczesnym okresie istnienia naszego układu Co ciekawe okres obiegu Księżyca wokół Ziemi trwa dokładnie tyle samo co jego obrót wokół własnej osi. Również kierunek obu obrotów jest taki sam. Dlatego właśnie z Ziemi widzimy zawsze tę samą stronę Księżyca – tzw. tarczę. Tak jakby utrzymywał "swoją twarz" cały czas jednakowo zwróconą w naszą stronę.
Księżyc - naturalny satelita Ziemi. Księżyc jest jedynym naturalnym satelitą Ziemi a także najbliższym ciałem niebieskim w naszym otoczeniu. Znajduje się około 380 tysięcy kilometrów od Ziemi, okrążając ją średnio co 29 dni. Zmiana położenia Srebrnego Globu względem Słońca i Ziemi powoduje powstawanie faz. Na Księżycu można znaleźć wiele kraterów uderzeniowych, powstałych podczas upadku drobnych ciał niebieskich na jego powierzchnię. Największy krater na powierzchni Srebrnego Globu - Basen Biegun Południowy - Aitken, ma średnicę ponad 2500 km i głębokość 13 km. Ciekawostką jest to, że kraterów o średnicy 1 km jest na Księżycu ponad pół miliona. Oprócz kraterów na powierzchni Księżyca znajduje się wiele ciemnych mórz księżycowych. Są to zastygłe pola lawy, wypełniające około 33% powierzchni Srebrnego Globu, z czego 31% leży po stronie widocznej z Ziemi a tylko 2% leży na przeciwnej półkuli. Aktualnie nie ma jednoznaczniej teorii wyjaśniającej takie rozłożenie mórz księżycowych. Morza powstały znacznie później niż kratery księżycowe.