Po osiągnięciu 2 mm długości zaczynają wędrówkę w górę przez oskrzeliki, oskrzela, tchawicę do krtani, skąd odruchowo przełknięte, dostają się do żołądka i stąd do jelita. Tu dorastają. Po ok. 2 miesiącach od zakażenia zaczynają w jelicie rozmnażać się płciowo. Choroba spowodowana przez glisty nosi nazwę glistnicy i objawia się najczęściej ogólnym osłabieniem, zawrotami głowy, obrzękami twarzy, nadmierną pobudliwością chorego i reakcjami alergicznymi. Gdy zakażenie jest masowe, może dochodzić do całkowitego braku drożności jelit. Glistą można się zarazić, jedząc niedomyte warzywa, które były nawożone ludzkimi fekaliami, lub pijąc zanieczyszczoną wodę (np. w czasie kąpieli w jeziorze, rzadziej basenie). Genetyka [ edytuj | edytuj kod] Samce glisty ludzkiej mają 43 chromosomy, a samice 48 [2]. Przypisy [ edytuj | edytuj kod] Bibliografia [ edytuj | edytuj kod] Parazytologia i akroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red. ). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 255-258. ISBN 83-01-13804-1.
Glista ludzka ( łac. Ascaris lumbricoides hominis) – pasożyt ludzki z rodzaju Ascaris. Budowa [ edytuj | edytuj kod] Osiąga około 40 cm długości [1]. Ma obły kształt ciała o barwie bladoróżowej. Wzdłuż ciała biegną cztery podłużne linie. Linia grzbietowa i brzuszna są cienkie i białe, a linie boczne - brunatne i grubsze. Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami: wargą grzbietową i dwiema wargami przybrzusznymi. Wargi służą za narząd czepny i wyposażone są w brodawki wargowe, które spełniają rolę narządów dotyku. Około 2 mm od przedniego końca ciała znajduje się na stronie brzusznej otwór wydalniczy. Mniej więcej w tej samej odległości od tylnego końca ciała, również na stronie brzusznej, mieści się otwór odbytowy. U samców nazywany jest otworem stekowym, ponieważ spełnia też funkcję otworu płciowego. Układ płciowy samicy uchodzi na zewnątrz odrębnym otworem płciowym - szparą sromową. Wór skórno-mięśniowy złożony jest z elastycznego oskórka ( cuticula), który składa się z kilku warstw różniących się ułożeniem włókienek.
Glista ludzka to pasożyt bytujący w przewodzie pokarmowym. Uważa się, że ok. 25% ludności świata jest żywicielem glisty ludzkiej. W Polsce częstość występowania tej choroby wynosi ok. 1-10%, w Afryce 30%, z kolei w Azji nawet 80%. Możemy uznać, że glista ludzka nie stanowi dużego zagrożenia, jednak pamiętajmy, że wielu Polaków każdego roku udaje się na wakacje do krajów egzotycznych, gdzie występowanie glisty ludzkiej jest wysokie. Cykl rozwojowy glisty ludzkiej przebiega bezobjawowo. Znany jest przypadek chłopca z Afryki, który zmarł w wyniku zaatakowania jego ciała kilkoma tysiącami glist. Pamiętaj, że "glizda ludzka" to nie to samo co "glista ludzka". Glizda to niepochlebne określenie jakiejś osoby (ty glizdo! ). W przyrodzie występuje tylko glista. Cykl rozwojowy glisty ludzkiej Cykl życia glisty ludzkiej przebiega w jednym żywicielu, ale jest złożony. Uważa się, że żywiciel pośredni został tu zastąpiony migracją larwy w organizmie człowieka. Rozwój od zarażenia jajem do wytworzenia jaj przez samicę glisty trwa 8 – 12 tygodni.
Ascaris lumbricoides hominis Jak rozpoznać zachorowanie glistą ludzką? Zarażenie glistą przez dłuższy czas nie powoduje żadnych objawów. Cykl rozwojowy glisty ludzkiej jest długi, a same pasożyty są na tyle sprytne, że nie dają o sobie znaku, Jeśli już pojawiają się objawy, są one tak niecharakterystyczne, że w zasadzie nikt, łącznie z lekarzem, nie podejrzewa, że ich przyczyną są właśnie pasożyty. Alergia i zapalenie płuc Zdarza się, że pasożyt może spowodować zmiany alergiczne, takie jak pokrzywka, świąd skóry, obrzęki twarzy i rąk, zapalenie spojówki, łzawienie, jednak u większości osób glista pozostanie niezauważana. Pojawiają się objawy, których nie łączy się z obecnością glisty, na przykład zapalenie płuc wywołane migracją larwy w ciele. Zaburzenia układu pokarmowego U dzieci i dorosłych obecność glisty może spowodować zaburzenia czynności układu pokarmowego: niedożywienie, hipowitaminozę, zespół złego wchłaniania. Toksyny glist mogą negatywnie oddziaływać na układ nerwowy, człowiek staje się nerwowy, nadpobudliwy lub ospały.
Glista ludzka należy do pasożytów przewodu pokarmowego, które wywołują glistnicę u ludzi. Jest to pasożyt z grupy nicieni, jego długość może dochodzić nawet do 15- 40 cm długości oraz 5 mm szerokości, wydala nawet do 200 tys. jaj dziennie. Glista ludzka żyje wyłącznie w organizmie człowieka, który jest jej ostatecznym żywicielem. Jaja glisty wydalone z kałem dostają się do środowiska zewnętrznego (gleb, ścieki), gdzie odbywa się ich rozwój do takiego stadium, w którym są inwazyjne. W takiej postaci mogą dostać się do organizmu człowieka z nieumytych dostatecznie warzyw (szczególnie korzeniowych) i owoców narażonych na zanieczyszczenie glebą. Zakażenie się glistą ludzką jest więc bardzo łatwe podczas codziennych czynności, w których nie są przestrzegane podstawowe zasady higieny. Dotyczy to przede wszystkim higieny rąk, bo to na nich mogą znajdować się jaja tych pasożytów. Glista ludzka wywołuj chorobę zwaną glistnicą. Glistnica – Mechanizm powstawania choroby Z połkniętego do organizmu jaja rozwija się larwa, która oswobadza się na skutek i pod wpływem działania soków trawiennych.
Owsik ludzki występuje u dzieci i osób starszych. Jest pasożytem trudnym do całkowitego usunięcia. Cykl rozwojowy owsika ludzkiego rozpoczyna się wraz z połknięciem jaj pasożyta. Jaja owsików mogą znajdować się na pożywieniu lub przedostać się do układu pokarmowego przez wkładanie do ust brudnych rąk. Czy jest owsik ludzki? Owsik ludzki jest drobnym, białym nicieniem osiągającym długość około 1 cm. Pasożytuje on w jelicie grubym człowieka i wywołuje owsicę (inwazyjną chorobę pasożytniczą). Dolegliwość ta jest dosyć powszechna i dotyka przede wszystkim dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Owsik ludzki dostaje się do organizmu przez połknięcie jaj, a czasem i wniknięcia larw w fałdy skórne występujące wokół odbytu. Owsik ludzki – rozpoznanie choroby Owsicę można rozpoznać poprzez badania kału na obecność jaj owsika ludzkiego. Badanie nazywa się testem taśmy celofanowej, gdyż przyłożenie lepkiej strony taśmy celofanowej do odbytu spowoduje przyklejenie się do niej jaj. Owsik ludzki – objawy owsicy Najczęstszym objawem owsicy jest swędzenie odbytu, przede wszystkim w nocy.
Opisz cykl rozwojowy glisty ludzkiej Odpowiedzi marryd15 odpowiedział(a) 26. 01. 2009 o 17:09 Dorosłe samice, żyją w jelicie cienkim. Składają dziennie do 200 tysięcy jaj, które z kałem żywiciela wydostają się na zewnątrz. Po kilku tygodniach w jajach rozwijają się larwy i w takiej postaci czekają na połknięcie przez żywiciela. Ponieważ glista jest pasożytem monoksenicznym kolejnym żywicielem jest również człowiek. W jelicie człowieka larwy wydostają się z osłon jajowych. Uwolnione larwy przez ścianki jelita przedostają się do naczyń krwionośnych i rozpoczynają wędrówkę do płuc. Jest to konieczne, ponieważ do dalszego rozwoju potrzebują tlenu. Docierają więc do pęcherzyków płucnych. Tam dwukrotnie linieją. Po osiągnięciu 2 mm długości zaczynają wędrówkę w górę przez oskrzeliki, oskrzela, krtań do tchawicy, skąd odruchowo przełknięte, dostają się do żołądka i stąd do jelita. Tu dorastają. Po ok 2 miesiącach od zakażenia zaczynają w jelicie rozmnażać się płciowo. Choroba spowodowana przez glisty nosi nazwę glistnicy i objawia się najczęściej ogólnym osłabieniem, zawrotami głowy, obrzękami twarzy, nadmierną pobudliwością chorego i reakcjami alergicznymi.
Jedna glista żyje 1-2 lata. Zobacz jak przebiega cykl rozwojowy glisty ludzkiej. 1. Złożone przez samicę jaja, wydostające się z kałem żywiciela, zawierają zygotę. 2.. W glebie (nawożenie) w ciągu ok. 10 dni następuje bruzdkowanie i gastrulacja. W korzystnych warunkach (temp. 24 – 30°C, odpowiednie stężenie tlenu i wilgotność) rozwija się larwa. Jajo z inwazyjną larwą może przebywać w glebie kilka lat. 4. Po połknięciu jaja inwazyjnego larwa opuszcza skorupkę w jelicie cienkim, penetruje jego ścianę i drogą układu krwionośnego trafia poprzez krążenie wątrobowe do prawej części serca i stąd do krążenia płucnego. Larwy dostają się do pęcherzyków płucnych. W płucach odbywa się ich drugie i trzecie linienie. 5. Następnie wędrują poprzez oskrzela do tchawicy i przełyku. Stąd po połknięciu trafiają znów do jelita cienkiego, gdzie linieją po raz czwarty, rosną i dojrzewają. cykl rozwojowy glisty ludzkiej Trawieniu glist w przewodzie pokarmowym żywiciela zapobiega wytwarzanie przez nie antyfermentów, jak równiej odpowiednia budowa wora powłokowo-mięśniowego.