Możesz wykorzystać swoje doświadczenia, emocje i przeżycia lub też stworzyć fabułę, opierając się na własnych wyobrażeniach. W opowiadaniu twórczym możesz przedstawić dalsze dzieje bohaterów fikcyjnych bądź znanych z innych dzieł literackich. Pisząc opowiadanie z dialogiem, wzbogacasz tok narracji rozmową bohaterów lub monologiem jednej z postaci. Możesz przytoczyć rozmowę bohaterów w oryginalnym brzmieniu, zrelacjonować jej przebieg przez narratora (narrator streszcza rozmowę) albo odtworzyć monolog wewnętrzny bohatera (narrator wiernie przekazuje jego myśli i doznania). Aby napisać opowiadanie z dialogiem, musisz umiejętnie wprowadzać partie dialogowe i znać słownictwo umożliwiające wykorzystanie mowy niezależnej, zależnej oraz pozornie zależnej. Kompozycja opowiadania W opowiadaniu powinieneś wyróżnić trzy części: wstęp, rozwinięcie oraz zakończenie. 1. Wstęp We wstępie, czyli wprowadzeniu do opowiadania musisz przybliżyć okoliczności, w których rozpoczyna się Twoja historia, przedstawić tło (opis miejsca, krajobrazu) oraz bohaterów, którzy biorą udział w akcji opowiadania.
Pisanie opowiadań, wbrew pozorom, nie jest wyzwaniem szczególnie wymagającym. Poczyniwszy odpowiednie przygotowania, każdy może napisać udany tekst. Kluczem do sukcesu jest dobry pomysł – oryginalny i pozwalający uniknąć kopiowania wielokrotnie wykorzystywanych koncepcji. Pierwszą decyzją powinien być wybór rodzaju opowiadania (np. realistyczne bądź fantastyczne), miejsca i czasu jego akcji oraz motywu przewodniego (np. uczucie, konflikt itp. ). Niezmiernie ważna jest także kreacja odpowiednich bohaterów – bez nich nie sposób stworzyć opowiadanie. Warto poświęcić na to chwilę i stworzyć postaci charakterystyczne, interesujące i przykuwające uwagę. Należy jednak pamiętać, by nie włączać do tekstu zbyt wielu osób oraz nie serwować czytelnikowi nadmiernie obfitych informacji na ich temat. W tym momencie dobrze przeprowadzić także refleksję nad wątkami pojawiającymi się w tekście. Główny powinien organizować akcję, łączyć bohaterów i przedstawiane wydarzenia. Zaś ewentualne wątki poboczne nie powinny występować w nadmiarze.
Milczenie przerwał drżący głos kolegi: - No! Nareszcie przyszliście. Bałem się, że wrócicie do domu beze mnie. Pomóżcie mi. - Siedź spokojnie. Spróbujemy zabrać stąd te małe bestie. Wtem Marek krzyknął: - Uciekajcie. Zbliża się ich matka. Po chwili wszyscy siedzieli na drzewach. Z niepokojem obserwowali każdy ruch zwierząt. Gdy niebezpieczeństwo minęło, powoli zeszli na ziemię. Pozbierali do koszów rozrzucone grzyby. Rozbawieni wrócili do domów. Długo jeszcze wspominali tę wyprawę do lasu.
Co to jest opowiadanie – definicja Opowiadanie jest dłuższą formą wypowiedzi, w której przedstawia się wydarzenia autentyczne lub fikcyjne w ciągu przyczynowo-skutkowym. Tworzą one fabułę i najczęściej są ułożone w kolejności chronologicznej. Opowiadanie jako gatunek epicki charakteryzuje się niewielką objętością, jednowątkową fabułą oraz luźną kompozycją. Cechy i zasady tworzenia Zdarzenia można prezentować, posługując się dwoma typami narracji. Jeżeli narrator jest uczestnikiem zdarzeń i opowiada o nich, używając czasowników w 1. osobie lp. ( wziąłem, znalazłem, zrozumiałem), mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową (zwaną pamiętnikarską). Jeżeli zaś zdarzenia tylko obserwuje, a działania bohaterów opisuje za pomocą czasowników w 3. osobie ( podeszli, pomyślał, uciekła), mamy do czynienia z narracją trzecioosobową (tzw. autorską). Opowiadanie powinno być tak zbudowane, aby zaciekawić odbiorcę. Służyć temu mogą np. ciekawie skonstruowane postacie, niespodziewane zwroty akcji, jej opóźnianie, elementy tajemniczości czy dowcip.
Szare i przygnębiające mury szkoły majaczyły już między stopniowo nabierającymi ciepłych barw gałęziami klonów. Z dużych okien wyglądały niezadowolone twarze, na których malowało się niezadowolenie. Grupy wyruszające na zajęcia w terenie budziły zazdrość tych, których przykuto do twardych i niewygodnych krzeseł. Marta szybko udała się do klasy, zajęła miejsce i zaczęła rozglądać się po przygnębiającej sali. Zielone ściany, wytarty parkiet oraz porysowane i zaniedbane meble nie nastrajały jej pozytywnie. Jej wzrok uciekał w prawą stronę – wisiały tam różne ciekawe tablice biologiczne. Niektórych z nich nie znała jeszcze na pamięć. Z drugiej strony znajdowały się olbrzymie okna, tych unikała, nie chciała patrzeć na delikatny błękit bezchmurnego nieba. Nic nie zwiastowało szczególnych wydarzeń. Wtedy do klasy weszła rozpromieniona nauczycielka. Od razu zwróciła uwagę uczniów, część pomyślała nawet o tym, że może uda uniknąć się bycia wywołanym do odpowiedzi. Pani zajęła miejsce i szybko oznajmiła: - Moi drodzy, mam dla was miłą wiadomość – rozpoczęła z wyczuwalną ekscytacją.
W poniedziałek rozpoczniemy tygodniowe zajęcia w Puszczy Białowieskiej. Szkoła opłaci przejazd oraz zakwaterowanie, ponieważ jesteście klasą biologiczną. Będziemy poznawać okoliczną przygodę i prowadzić proste badania, również trochę powędrujemy – zakończyła wypowiedź, radośnie rzucając dziennik na biurko. Marta niemal krzyknęła z radości. Przypomniała sobie godziny poświęcone na posępne rozmyślania o nieudanych wakacjach oraz żal, jaki ogarnął ją w ostatnim tygodniu sierpnia. Teraz wszystko nagle minęło, a na horyzoncie malowała się fantastyczna przygoda. Chociaż pojawiły się chwilowe wątpliwości odnośnie tego, czy rodzice wyrażą zgodę na wyjazd, szybko je przegnała. *** Po powrocie Marta kipiała radością – wyjazd okazał się udanym przedsięwzięciem. Któregoś dnia, w drodze do szkoły, spotkała Anetę. Jednak nie zmieniła ona szkoły, wręcz przeciwnie. Okazało się, że nauczycielka chemii to mama Marcina. Te jedynki nawet nie pojawiły się w dzienniku – po prostu chciała lepiej przyjrzeć się Anecie, więc trochę ją nastraszyła.