Przyczyną może być również niedobór magnezu wtórna niedoczynność przytarczyc - wywołuje ją uszkodzenie przysadki lub podwzgórza. Charakteryzuje się hiperkalcemią niezależną od PTH rzekoma niedoczynność przytarczyc (zespół Albrighta) – jest to grupa chorób metabolicznych uwarunkowanych genetycznie, które objawiają się odpornością kości i nerek na działanie PTH. Skutkiem tego jest niedobór wapnia w organizmie (hipokalcemia) i związane z nim zaburzenia oraz zwiększenie stężenia fosforanów we krwi ( hipofosfatemia) Najczęściej zaburzenia pracy przytarczyc objawiają się chorobami, takimi jak nadczynność przytarczyc i niedoczynność przytarczyc. 2) Nadczynność przytarczyc pierwotna nadczynność przytarczyc - przyczyną tej choroby jest pierwotny defekt komórek narządu, charakteryzujący się nadprodukcją PTH, nieadekwatną do potrzeb organizmu. Nadmierne pobudzanie przytarczyc, mimo prawidłowego stężenia wapnia w organizmie, powoduje zwiększone wydzielanie PTH, czego skutkiem jest wzrost poziomu wapnia we krwi, czyli hiperkalcemia.
Przytarczyce Człowiek posiada zazwyczaj dwie pary gruczołów przytarczycznych, które znajdują się na tylnej powierzchni bocznych płatów tarczycy. Zadaniem tych gruczołów jest wydzielanie tak zwanego parathormonu (PTH). Główną rolę w kontroli jego wydzielania odgrywa sprzężenie zwrotne ze stężeniem wapnia zjonizowanego w osoczu. Niskie stężenie wapnia, znane pod nazwą hipokalcemii, pobudza wydzielanie PTH, z kolei podwyższone stężenie wapnia w osoczu, nazywane hiperkalcemią, przyczynia się do hamowania wydzielania PTH. Drugie sprzężenie zwrotne zachodzi pomiędzy stężeniem PTH a stężeniem aktywnego metabolitu witaminy D3. Spadek stężenia D3 przyczynia się do stymulowania wydzielania PTH z przytarczyc, natomiast wzrost tego stężenia hamuje wydzielanie PTH. W wyniku działania PTH następuje podwyższenie stężenia wapnia w osoczu oraz obniżenie poziomu nieorganicznych fosforanów, nazywane hipofosfatemią. Pierwotna nadczynność przytarczyc Nadczynność przytarczyc to stan, w którym gruczoły przytarczyczne wydzielają zbyt duże ilości PTH.
Pod wpływem zbyt długiej stymulacji przytarczyc do produkcji parathormonu dochodzi do ich przerostu i autonomicznej nadprodukcji tego hormonu. Trzeciorzędowa nadczynność przytarczyc zazwyczaj ustępuje samoistnie po wykluczeniu choroby podstawowej, np. po przeszczepie nerki w przebiegu niewydolności nerek. Należy pamiętać, że długotrwale nieleczona nadczynność przytarczyc, szczególnie trzeciorzędowa, prowadzi do powikłań sercowo-naczyniowych w postaci zwapnień w naczyniach, na zastawkach serca, a także w innych tkankach. Do innych powikłań należą objawy skórne w postaci świądu, zwapnienia w obrębie ścięgien i ich wtórnych uszkodzeń. W leczeniu trzeciorzędowej nadczynności przytarczyc czasami konieczna jest operacja usunięcia nadmiernie przerośniętej przytarczycy. Zobacz film: Jak wygląda tarczyca zdrowa i z Hashimoto. Źródło: 36, 6 Czy artykuł okazał się pomocny?
Najczęściej objawy nadczynności tarczycy wiążą się z pobudzeniem psychoruchowym, bezsennością, trudnościami z koncentracją. Skóra chorego jest ciepła i wilgotna. Wynika to z nadmiernej aktywności gruczołów potowych, jak i wzmożonej termogenezy (wytwarzania ciepła) w organizmie. Chorzy z nadczynnością tarczycy są osłabieni, łatwo się męczą. Często doświadczają biegunek, a także wielu niedoborów pokarmowych. Wynika to z nadmiernego przyspieszenia perystaltyki przewodu pokarmowego, przez co treść pokarmowa nie ulega właściwemu wchłonięciu. Bardzo niebezpieczne mogą okazać się objawy ze strony układu krążenia. Chory często odczuwa kołatanie serca. Hormony tarczycy pobudzają bowiem serce do pracy, nasilając siłę i częstotliwość skurczy mięśnia sercowego. U osób bez wcześniejszych patologii w obrębie mięśnia sercowego (poza przyspieszeniem tętna) rzadko obserwuje się poważniejsze powikłania, z kolei u chorych z niewydolnością serca działanie hormonów tarczycy może nasilić objawy niewydolności serca.
Jakie są zalecenia do ich usunięcia? Polub na Facebooku 1. Ile zębów ma dorosły człowiek? 24 32 30 28 Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem!
To materiał z cyklu DOBRZE POSŁUCHAĆ. Podcasty z poradami. To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video Przytarczyce wydzielają parathormon (PTH), który wraz z innymi hormonami: kalcytoniną i kalcytriolem, odpowiedzialny jest za regulację regulacja gospodarki wapniowo-fosforanowej. Bierze również udział w powstawaniu witaminy D. Wydzielanie PTH jest regulowane przez układy sprzężeń zwrotnych. Główny zadaniem przytarczyc jest regulacja gospodarki wapniowo-fosforowej w organizmie. im więcej wapnia we krwi, tym mniejsze uwalnianie parathormonu. Jeśli poziom wapnia we krwi jest niski, to następuje pobudzenie przytarczyc do wydzielania PTH spadek stężenia witaminy D3 zwiększa produkcję PTH przez przytarczyce, a jej wzrost - hamuje wydzielanie PTH Zaburzona równowaga pomiędzy parathormonem, witaminą D3 i wapniem prowadzi do zaburzeń związanych z nieprawidłową pracą przytarczyc, czego wynikiem są różne choroby. 1) Niedoczynność przytarczyc: pierwotna niedoczynność przytarczyc – najczęściej spowodowana jest usunięciem przytarczyc w trakcie operacji w obrębie szyi, uszkodzeniem ich na skutek stanu zapalnego, napromieniowania lub wrodzonym brakiem przytarczyc.
Przyczyny nadczynności przytarczyc Zdarza się gruczolak (niezłośliwy nowotwór) jednej z przytarczyc, czasami przerost kilku czy wszystkich przytarczyc, rzadko nowotwór przytarczyc. Dlaczego te zaburzenia się pojawiają? Czasami nie wiemy, czasami możemy stwierdzić istnienie czynnika stymulującego przytarczyce do przerostu jak na przykład niedobór witaminy D, błędy dietetyczne czy niewydolność nerek. Gdy działanie czynnika stymulującego (na przykład niedostateczne wchłanianie wapnia z powodu niedoboru witaminy D3) trwa wystarczająco długo a następnie ustąpi – przerosłe przytarczyce ujawniają swoją aktywność w pełnej krasie doprowadzając do podwyższenia poziomu wapnia. Taki proces nazywamy III-rzędową (trzeciorzędową) nadczynnością przytarczyc (pierwszorzędowa to samoistna, drugorzędowa to sam podwyższony poziom PTH w odpowiedzi na bodziec) Gruczolaki/nowotwory mogą być składową zespołów mnogiej gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej (MEN). To genetyczne uwarunkowane choroby, gdzie dochodzi do pojawiania się zmian chorobowych w wielu narządach wewnątrzwydzielniczych.
4) Gruczolak przytarczyc Gruczolak jest tworem, który miejscowo wytwarza nadmiar parathormonu. W związku z tym jest jedną z najczęstszych przyczyn występowania pierwotnej nadczynności przytarczyc. Powoduje ją aż w 85% przypadków. Gruczolak jest łagodną formą nowotworu (niezłośliwy). Ze względu na mało charakterystyczne objawy jest trudny do wykrycia. Często mylony z rakiem przytarczyc lub gruczolakiem tarczycy. W przypadku niedoczynności przytarczyc leczenie opiera się na podawaniu wysokich dawek witaminy D3. Stosuje się również leki zmniejszające wchłanianie fosforanów w jelitach. Zaleca się także stosowania diety bogatej w wapń i ubogą w fosforany. U niektórych osób niezbędne jest chirurgiczne leczenie, które polega na usunięciu guzka tarczycy lub całej tarczycy. Zdarza się, że po operacji objawy ustają, jednak najczęściej jest to choroba przewlekła, której leczenie polega na łagodzeniu objawów i przeważnie trwa do końca życia. Należy pamiętać, że zaniechanie przyjmowania leków może mieć poważne konsekwencje, może nawet doprowadzić do śmierci.
Wydzielanie PTH przez przytarczyce jest uzależnione od dwóch czynników: poziomu wapnia i aktywnej postaci witaminy D3 we krwi. Jeśli poziom wapnia w krwi jest zbyt niski, następuje pobudzenie przytarczyc do wydzielania PTH, by przywrócić prawidłowe stężenie tego pierwiastka. Wówczas PTH przyczynia się do wzmożonego wchłaniania związków wapnia ze spożytego pokarmu, hamuje wydalanie go przez nerki z moczem i powoduje uwalnianie z kości, które są jego największym składem. Natomiast wysoki poziom wapnia we krwi hamuje to wydzielanie. Podobnie jest z aktywną postacią witaminy D3 w surowicy - spadek jej stężenia we krwi pobudza wydzielanie PTH przez przytarczyce, a jej wzrost hamuje. Jednak nadmierne pobudzanie przytarczyc doprowadza do zwiększonego wydzielania PTH, mimo że stężenie wapnia w organizmie jest prawidłowe. Wskutek tego dochodzi do wzrostu poziomu tego pierwiastka we krwi, czyli hiperkalcemii. Nadczynność przytarczyc: przyczyny Pierwotna nadczynność przytarczyc, której przyczyny leżą w samych gruczołach, może być spowodowana obecnością łagodnego gruczolaka (guza) lub przerost przytarczyc.