Trafiłeś/-aś prawdopodobnie na tę stronę ponieważ podejrzewasz u siebie lub kogoś na kim Ci zależy trudności ze spektrum autyzmu. Test AQ jest skutecznym narzędziem przesiewowym w diagnozie Zespołu Aspergera. Może być używany przez młodzież i dorosłe osoby jak i wypełniany przez rodziców w imieniu swych synów/córek. Autorem testu znanego jako Autism Quotient lub AQ Test jest Simon Baron-Cohen i naukowcy z Cambridge Autism Research Centre. Celem testu jest szybkie wyłonienie osób do formalnego procesu diagnostycznego w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu. Wypełnienie testu zajmuje ok. 7min. Obejmuje stwierdzenia z różnych obszarów życia danej osoby: komunikacji, kontaktów społecznych, wyobraźni, zwracania uwagi na szczegóły i tolerancji na zmiany. Te aspekty są głównymi wyznacznikami diagnozy ze spektrum autyzmu. Zespół Aspergera u kobiet wyraża się inaczej niż u mężczyzn, test zachowuje jednak efektywność diagnostyczną. Przeciętny wynik dla kobiet z Zespołem Aspergera jest z reguły o ok. 5 punktów wyższy niż dla mężczyzn.
Podobnie jest z odbiorem. Nasze emocje nie są dla niego widocznie. Ne widzi uśmiechu w oczach, grymasu niezadowolenia czy oznak zniecierpliwienia. To dlatego między innymi, tak trudno jest mu aktywnie uczestniczyć w luźnej rozmowie. Błędem jest próba zrozumienia człowieka, który jest inny od nas, w oparciu o rozumienie siebie. Przecież sposób odbierania świata może być bardzo różny. Nie zakładajmy, że wiemy co się dzieje w umysłach innych, bo nie każdy odbiera i przetwarza informacje tak jak my. Otwórzmy nasze umysły na odmienność i nie dajmy się zwieść stereotypom. Link do dyskusji o tym artykule na forum
Beata Dorośli z zespołem Aspergera Dlaczego on jest taki dziwny? W codziennym życiu spotykamy bardzo różnych ludzi. Jednych natychmiast obdarzamy sympatią, u innych zauważamy, że nadają na kompletnie innych falach. Jedni są bardzo towarzyscy, otwarci na świat i ludzi, a inni stoją z boku i często nawet nie starają się włączyć do rozmowy. Drażnią nas czasem ich niezrozumiałe reakcje, dziwactwa lub monotematyczność. Ich wypowiedzi często wydają się być nieadekwatne do sytuacji i hierarchii społecznej, mogą na przykład odnosić się tak samo do kolegi i przełożonego. Bardzo rzadko jednak zastanawiamy dlaczego ten człowiek zachowuje się właśnie tak, a nie inaczej. Zwykle bardzo szybko określamy ludzi różniących się od nas jako dziwaków lub odludków. Tworzymy stereotypy, które wprawdzie czasem pomagają, bo porządkują nam świat, jednak bardzo często zwyczajnie krzywdzą. Może warto więc czasem zatrzymać gonitwę myśli i spokojnie przyjrzeć się człowiekowi, który jest obok nas? Bywa bowiem tak, że człowiek obok nas zatopiony jest w swoim świecie i nie za bardzo potrafi zrobić ruch, który dałby nam sygnał, że potrzebuje czegoś więcej.
11. Dobrze się czuję będąc z innymi ludźmi. 12. Mam tendencję do dostrzegania szczegółów, których inni nie widzą. raczej pójść do biblioteki niż na imprezę/ przyjęcie. 14. Z łatwością wymyślam różne historie. 15. Bardziej pociągają mnie ludzie niż rzeczy. 16. Mam wyraźnie określone zainteresowania i złości mnie, kiedy nie mogę ich realizować. 17. Lubie towarzyskie pogaduszki. 18. Kiedy coś mówię, innym ludziom nie zawsze łatwo jest coś wtrącić. 19. Fascynują mnie liczby. 20. Kiedy czytam jakąś opowieść, trudno mi odgadnąć intencje jej bohaterów. 21. Czytanie beletrystyki nie sprawia mi szczególnej przyjemności. 22. Nawiązywanie nowych przyjaźni sprawia mi trudność. 23. Nieustannie zauważam, że różne rzeczy układają się według powtarzających się schematów, wzorów. 24. Wolałbym/ałabym raczej pójść do teatru niż do muzeum. 25. Nie denerwuje mnie, gdy mój codzienny rozkład zajęć zostaje zakłócony. 26. Często zauważam, że nie wiem, jak podtrzymać rozmowę. 27. Z łatwością odczytuję treści zawarte "miedzy wierszami", gdy ktoś do mnie mówi.
42. Trudno jest mi wyobrazić sobie, jakby to było być kimś innym. 43. Lubię starannie planować wszystkie zajęcia, w jakich biorę udział. 44. Lubię spotkania towarzyskie 45. Rozpoznawanie intencji innych ludzi sprawia mi trudność. 46. Nowe sytuacje wywołują we mnie niepokój. 47. Lubie poznawać nowych ludzi. 48. Jestem dobrym dyplomatą. 49. Nie jestem zbyt dobry/a w zapamiętywaniu dat urodzin innych osób. 50. Z łatwością bawię się z dziećmi w zabawy wymagające udawania. zdecydowanie się nie zgadzam, S. Wheelwright, inner, & ubley (1993-2001). The Autism-Spetrum Quotient (AQ), Autism Research Centre, University of Cambridge, UK; (J Autism Dev Disord, 2001, 31: 5-17); (Wersja polska: (2010), Uniwersytet Warszawski, Wydział Psychologii, Email:; A. Rynkiewicz, I. Łucka (2010), Gdański Uniwersytet Medyczny, Klinika Psychiatrii Rozwojowej, Zaburzeń Psychotycznych i Wieku Podeszłego, Oddział Dziecięco-Młodzieżowy, Email:
Jak rozpoznać zespół Aspergera u dorosłych? Test AQ może nie działać | nt_logo
A przecież osoby z tym zaburzeniem osiągają sukcesy, zyskują sławę na całym świecie, zakładają szczęśliwe rodziny, oddają się całym sercem swoim pasjom i zainteresowaniom. Trudności w rozumieniu takich osób wiążą się z brakiem dostatecznej wiedzy większości z nas na temat Zespołu Aspergera. Stąd niestety pewne stereotypowe wzorce zachowań, dziwaczne zainteresowania oraz aktywności chorych postrzegane są jako ekscentryczne, niekonwencjonalne, nietypowe czy dziwaczne. Autorka: mgr psychologii klinicznej Natalia Hanna Wasilewska, Centrum Terapii Hypnos Zobacz także: Zespół Aspergera - co powinien wiedzieć rodzic? Opracowano na podstawie: A. Rynkiewicz (2009). Zespół Aspergera. Inny mózg. Inny umysł. Gdańska: Wydawnictwo Harmonia. D. Tantam (2005). Zespół Aspergera w wieku dorosłym. W: (red. ) U. Firth Autyzm i zespół Aspergera. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. A. Budzińska, M. Wójcik (2010). Księga pytań i odpowiedzi - Zespół Aspergera. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia
Według Wing Zespół Aspergera charakteryzują takie cechy jak właśnie brak empatii, nieodpowiednie interakcje, nadmierna koncentracja na określonych zainteresowaniach, słaba umiejętność komunikacji werbalnej oraz koordynacji ruchów. Rozwój intelektualny w zaburzeniu przebiega natomiast prawidłowo, często powyżej przeciętnej normy. Zespół Aspergera u dorosłych Dorosłe osoby z Zespołem Aspergera najczęściej nie mają większych trudności w komunikowaniu się ze światem zewnętrznym. Zaburzone sfery funkcjonowania nie dezorganizują ich życia w sposób znaczący. Jednakże jakiekolwiek zmiany mogą powodować u nich zdenerwowanie oraz niepokój. Wiąże się to np. z koniecznością przestrzegania określonego porządku dnia. Osoby z Zespołem Aspergera lepiej się czują, dużo wcześniej znając rozkład zajęć. Zresztą potem restrykcyjnie go przestrzegają. Często owe rutynowe zachowania mogą nie spełniać żadnych funkcji. Może się zdarzyć, że np. po każdej wizycie u lekarza osoba cierpiąca na zaburzenie zabiera ze sobą do domu ulotki zdrowotne, które przechowuje w szufladzie, zaś na pytanie dlaczego tak robi, nie potrafi podać racjonalnego uzasadnienia.